مقدمه: نیشکر
ایرانیان باستان از عصاره نیشکر بنام " عسل روان " نام برده اند. کشتگاه آن در ایران باستان در نواحی شرقی و با استفاده از آب رودخانه هیرمند و سپس مناطق هفت تپه خوزستان انجام میشد که هنوز هم بزرگترین محل کشت نیشکر در ایران میباشد. در اواخر دهه چهل شمسی و با ایجاد سد دز ، منطقه هفت تپه بزیر کشت انبوه رفت و کارخانجات معظم قند نیشکر هفت تپه را در همان محل و برای امر کشت و برداشت نهائی این محصول ایجاد نمودند. یکی از قدیمیترین گیاهان بر روی زمین و بدلیل کشت ساده آن همواره مورد نظر و استفاده بشر بوده است. هیچ محصول کشاورزی نیز به اندازه این گیاه بیماری یا تلفات انسانی ببار نداشته است.
کاشت:
زادگاه نیشکر از سرزمین چین و کاشت و برداشت و استفاده از عصاره آن برای تهیه مواد خوراکی مرسوم بود. بعد ها توسط تجار چینی به آسیای جنوب شرقی صادر و سپس از طریق جاده ابریشم به غرب آسیا و بخصوص هند صادر شد. هندیها اولین ملتی در جهان بودند که از عصاره گیری و نوعی ابزار چرخشت (سنترفیوژ) اولیه ، شکر تولید نمودند. بنا به نظریه ای ، گیاه نیشکر برای اولین بار توسط ارتش اسکندر مقدونی از آسیا به اروپا برده شد ولی مدرک تحقیقی و دقیقی برای اثبات آن در دست نیست. اروپائیان در قرن یازده میلادی و طول جنگهای صلیبی و توسط اعرابی که با هند و ایران تجارت داشتند با روش کشت و برداشت و کاربرد این گیاه شیرین آشنا شدند. ارزش تجاری آن برای اولین بار توسط پرتقالیها و اسپانیائیها شناسائی ولی بدلیل آب و هوای نا مناسب اروپا ، کشت این گیاه بازده مناسبی در تمام آن قاره نیافت و همراه با کاشفان دنیای نو به جزایر قناری و آزور انتقال یافت. به دلیل شرایط مناسب آب و هوایی گرم و مرطوب ، محصولی بسیار شیرین با بازدهی فراوان ببار آورد. در سال 1493 و در سفر دوم کریستوفر کلمبوس (کریستف کلمب) و هنگام عبور از جزایر قناری ، قطعاتی از این گیاه نی مانند را همراه خود به آمریکای لاتین و به جزایر هائیتی و جمهوری دومنیکن فعلی منتقل نموده و کاشت آن آغاز شد. همزمان با وی پرتقالیها نیز نمونه آنرا به برزیل برده و کاشت وسیع و گسترده این گیاه آغاز شد که هم اکنون نیز ادامه دارد و آمریکای لاتین با زعامت برزیل انبار شکر جهان لقب گرفت. کاشت این گیاه بسیار آسان و فقط با فرونشاندن قطعه ای از نی دارای گره بوده و با کمترین ابزار امکان پذیر و در هوای گرم و مرطوب بسرعت رشد میکند ولی انواع دیگری از این گیاه وجود دارد که نیاز به بذرپاشی و کاشت از تخم گیاه دارد. رشد این گیاه در شرایط مناسب بسیار سریع و تا حدود چهار متر در طول 5 ماه کشت میرسد و با محاسبه ساده میتوان فهمید که رشد این گیاه تقریبا روزی سه سانتیمتر است! این گیاه نیاز فراوان به نور مستقیم خورشید و آب فراوان بیش از 60 سانتیمتر در هر دوره از کاشت تا برداشت را دارد. امروزه برزیل و هند و چین سه کشور عمده تولید این محصول شمرده شده و تولید شکر از آن به بیش از 6 برابر مجموع شکر تولیدی از چغندر قند جهان میرسد.
برداشت:
به همان نسبت که کشت این گیاه آسان است برداشت آن مشکل و کار بسیار طاقت فرسایی است. نیاز به کار بدنی سخت و مداوم در گرمای تابستان را داشته و معمولا از سی سانتیمتری سطح زمین با کمک ساتورهای بلند قطع میشود. در قدیم که هنوز ابزار های مدرن و مکانیکی کشاورزی سنگین ساخته و کاربرد آن رایج نبود این کار سخت توسط کارگران و با زحمت و تلاش فراوان ولی بازدهی کم و در آمریکای لاتین با استفاده از نیروی کار ارزان بردگان آفریقایی صورت میگرفت. از آنجا که این گیاه نیاز به آب فراوان دارد ، بیماریهای آب خیز نیز همیشه در مجاورت کشتزارهای گسترده نیشکر فراوان ، که مالاریا یکی از آنها بود. در سالهای برده داری وجود این بیماری در مناطق حاره باعث تلفات شدیدی میشد و برده داران را بر آن داشت تا با دارویی به مبارزه با مالاریا برخیزند. داروی تازه شناخته شده گنه گنه که بدلیل طعم تلخ آن کمتر کسی حاضر به مصرف میشد با عرق حاصل از نیشکر (رام) مخلوط و به بیماران تجویز میکردند.
از آنجا که قسمت شیرین نیشکر در انتهای گیاه بوده و قسمت سر آن از شیرینی ناچیزی برخوردار و بیشتر کار فتوسنتز گیاهی را انجام میدهد ، در موقع قطع آن بیش از یک متر از قسمت بالایی گیاه را همراه با برگهای هاشوری بلند و دراز آن قطع نموده و کمتر از دو متر از این نی قابل استفاده است. از آنجا که برگهای این گیاه برای عصاره گیری مناسب نیست یا هنگام قطع کردن آنرا جدا میکنند یا قبل از برداشت مزارع را با روش بسیار محاسبه شده ای آتش میزنند و چون مقاومت ساقه نیشکر زیاد است فقط برگهای نازک آن سوخته و نی آبدار و ضخیم مانده را قطع و مورد استفاده قرار میدهند. در بسیاری از مناطق نیشکر خیز دنیا ، عصاره نیشکر نوشابه طبیعی و معمولی روزانه و مورد استفاده عمومی است. اگر روزی گذرتان به هند و یا سایر کشورهای آسیای جنوب شرقی یا امریکای جنوبی افتاد حتی در کنار خیابان دستگاه افشره نیشکر فراوان و با بهای بسیار نازل بفروش میرسد. قطر خارجی این گیاه بین 3 تا 4 سانتیمتر است.
عصاره گیری نیشکر:
با دو روش نیشکر را عصاره گیری میکنند. روش صنعتی با حجم فراوان تولید و یا روش ساده کارگاهی با تولید مصرف محلی. عصاره یا آب نیشکر حاوی 15% قند است.
در روش صنعتی ، نی حمل شده از مزارع را توسط ابزار برش تیغه ای به قطعات ریز قطع نموده و با اضافه کردن مقداری کمی آب به دیگهای بزرگ پخت هدایت و آنرا میپزند. مخلوط حاصل در اثر پختن تحت حرارت 95 درجه قند موجود در آوند قطعات ریز نیشکر را جدا نموده و به وسیله صافی های ویژه عصاره آن جدا و تفاله باقیمانده را با کمک دستگاه های پرس سنگین آب گیری و مجموع عصاره حاصل را با کمک حرارت بخار 135 درجه در دیگهای غول آسا تبخیر و تغلیظ و آنچه باقی میماند مایعی بسیار رقیق با رنگ قهوهای سیر است که ملاس نیشکر نامیده میشود. تفاله این گیاه مصارف تهیه کاغذ و خوراک دام را دارد.
پس از اضافه کردن مواد شیمیایی رنگبر و رفع بوی متمایز ، ملاس نیشکر را با روش گریز از مرکز (سنترفیوژ) به کریستال شکر تبدیل و به بازار عرضه میکنند. بدلایل تجاری شکر حاصل از نیشکر بصورت کریستالهای درشت و دانه های متبلور تقریبا شفاف به بازار عرضه میشود.
رام:
رام از تخمیر و تعریق عصاره و یا ملاس خام نیشکر (Saccharum officinarum) بدست میآید. واژه رام از کلمه انگلیسی (Rumbillion) بمعنای غوغا و آشوب مشتق شده است. شاید دلیل کاربرد این واژه آنست که مصرف کنندگان اولیه این مشروب را دزدان دریایی و آشوبگران تشکیل میدادند که با نوشیدن فراوان این مشروب بصورت خالص و در هوای گرم نواحی گرمسیری حالت طبیعی خود را از دست میدادند ولی با گذشت ایام و استفاده صحیح و ساخت انواع کوکتل های جالب این معنا رنگ باخته است ولی نام رام همچنان باقی مانده است.
معمولا ملاس نیشکر را با 50% خلوص تهیه میکنند یعنی نیمی از وزن ملاس را شکر خالص تشکیل میدهد. این ماده دارای مقادیر فراوانی مواد آلی و معدنی است و تقریبا 2% از وزن ملاس را مواد معدنی تشکیل میدهد.
براندی تهیه شده از عصاره نیشکر دارای مختصات ویژه ای است و یکی از بهترین نوع رام را تشکیل میدهد. شراب نیشکر با دو روش تهیه میشود یا بوسیله تحریک با مخمر و در ظرف بسته بمدت حدود 6 هفته و یا بوسیله باکتریهای آزاد هوا آنهم بمدت 24 ساعت و سپس بستن درب بشکه تخمیر.
در روش تماس مستقیم با اکسیژن هوا ، شرایط محیط باید کاملا مساعد بوده و در غیر اینصورت تولید مناسبی ببار نخواهد آمد.
تولید تمام انواع رام در زمان تعریق بصورت بیرنگ و کاملا زلال میباشد. رام را ابتدا با روشهای معمولی فیلتر زغالی میکنند. برای رنگ دادن به رام از روش آمیزه کردن در بشکه های چوب بلوط ( که معمولا قبلا در آن ویسکی را آمیزه کرده اند ) منتقل و گاهی تا ده سال زمان آمیزه انواع رام و با رنگهای مختلف را پدید میآورد. همچنین برای دادن رنگ طلایی به رام از شکر کارامل شده استفاده میشود. در نتیجه کل رام از مواد طبیعی و بدون استفاده از هیچگونه مواد شیمیایی میتوان تهیه نمود. رام در سه رنگ به بازار عرضه میشود که میتوان آنرا سفید ، طلائی یا تیره طبقه بندی نمود.
تقطیر رام بیرنگ یا کمرنگ را با استفاده از دیگ پخت ساده و یا برج تقطیر (ساده یا متواتر ) انجام میشود. پس از فیلتر کردن آنرا در بشکه بلوط تا چند ماه آمیزه میکنند تا طعمی مناسب و مطبوع بیابد. رام با رنگهای بسیار روشن بخصوص آنها که فیلتر زغالی شده اند از نظر طعم تفاوت زیادی با ودکا ندارند. با اینحال بعضی از تولید کنندگان بعد از آمیزه یکبار دیگر آنرا فیلتر زغالی کرده تا هر گونه رنگ موجود در آن از بین برود و رام بیرنگ تولید شود. مخلوط کردن رام با آب میوه های مختلف بازار جهانی خوبی داشته ولی آنها را با نامهای تجاری دیگری به بازار عرضه میکنند نظیر مالیبو.
رام با رنگ طلائی که آنرا کهربایی نیز میگویند. با غلظت متوسط و معمولا با روش دیگ پخت تقطیر میشود و پس از کارامل کردن مستقیما بطری میکنند یا در بشکه خوابانده و یا با رام بیرنگ مخلوط و طعمهای مناسب و دلپذیری از آن بدست میآورند.
رام تیره رنگ بسیار غلیظ و کارامل آن زیاد است و با روش دیگ پخت تهیه میشود. معمولا این نوع رام را سک مصرف میکنند.
گاهی نیز انواع مختلف رام را با انواع عصاره شیمیایی میوه و یا ادویه های مختلف بحالت دم شده مخلوط و انواع جدیدی از آن تهیه میکنند که در نواحی دریای کارائیب (غرایب) طرفداران فراوان دارد. رام خالص بین 50%تا 55% الکل دارد.
اخطار بسیار مهم: تحت هیچ شرایطی استفاده از هر گونه شکر سفید را (حتی اگر مطمئن باشید از نیشکر است) برای تهیه مشروبات الکلی با درجه بالا (تعریقی) توصیه نمیشود. استفاده در شرابسازی بلا مانع است.
مواد لازم برای تهیه دو لیتر رام سفید:
4 کیلو ملاس نیشکر*
16 لیتر آب *
6 گرم مخمر
(* میتوان از 12 لیتر عصاره (آب) نیشکر و 8 لیتر آب استفاده کنید)
ابزار لازم:
بشکه 20 لیتری
شیشه 2.5 لیتری
شیشه معمولی چند عدد (بستگی به حجم شیشه شما دارد)
تهیه شراب نیشکر:
مخمر را با دو قاشق ملاس نیشکر در نصف لیوان آب نیمه گرم همزده تا حل شود و کناری بگذارید.
ملاس نیشکر را درون بشکه ریخته و آب ملول را اضافه کنید و هم بزنید تا کاملا مخلوط شود.
مخمر را اضافه کرده و مجددا هم بزنید.
سرپوش درب بشکه را بسته و در محلی با حرارت دایمی 17 تا 24 درجه حرارت قرار دهید.
روز دوم قفل هوا را نصب نمایید.
بدون آنکه به محتویات بشکه کاری داشته بگذارید حداقل تا 6 هفته تخمیر شود. علت این کار مرحله فرآیند تخمیر در محیطی با حرارت کم میباشد که نیاز به زمان زیادتری برای شکستن قند موجود دارد.
چند روزی یکبار قفل هوا را بازرسی کنید و در صورت کم شدن آب ، آنرا تعدیل کنید.
نشانه بالغ شدن شراب نیشکر آنست که حداقل دو هفته از آخرین عبور حباب هوا از قفل تخمیر گذشته و سطح رویی شراب مانند آینه شفاف است.
تعریق:
پس از انقضای مدت دیگ پخت ، شیشه 2.5 لیتری و یک شیشه معمولی را آماده کنید.
1- تا چهار پنجم دیگ را از شراب نیشکر پر کنید و روی منبع حرارت قرار دهید.
2- سر لوله ارتباط را به دیگ متصل و لوله مارپیچ مسی را درون تشت آب سرد و یا در سینک ظرفشویی قرار داده ، با وزنه ای مهار کرده ، راه خروجی آب را مسدود و تا نیمه بیشتر سینک را آب خنک کنید.
3- انتهای لوله را بدرون شیشه یا لیوانی فرو کرده و مهار کنید.
4- منبع حرارت را روشن و با دقت مواظب گرم شدن و خروج اولین قطرات مشروب باشید.
5- با خروج مشروب میتوانید حرارت زیر دیگ را کنترل کنید. مشروب جاری نباید از یک سیلان و ریزش معمولی و با فشار کم بیشتر باشد. اگر خروج مشروب با سرعت یا با سر و صدا بود حرارت زیاد است ، آنرا کم کنید.
6- کسانیکه از دیگ مجهز به میزان الحراره استفاده میکنند دقت کنند حرارت خارجی دیگ از 68 درجه بالاتر نرود.
7- نصف استکان اول را بمناسبت پیروزی خود فدا کرده و دور بریزید. این مقدار دور ریختنی را سر مشروب میگویند.
8- پس از خروج نصف استکان اول لوله خروجی را به درون شیشه بزرگی که آماده کرده اید ریخته و هر از ربع ساعت یکبار لوله خروجی را درون لوله آزمایش آماده قرار داده و با الکل سنج میزان خلوص الکل را آزمایش کنید.
9- در حین خروج و سیلان الکل اگر آب تشت یا سینک ظرفشوئی گرم شد آنرا در حین فعالیت دیگ عوض کنید.
10- به محض آنکه درجه الکل به حدود 22% رسید لوله را از درون شیشه بزرگ خارج کنید. این قسمت را قلب مشروب مینامند که منظور اصلی ماست.
لوله را دوباره در لیوان یا شیشه اولی قرار دهید. این مشروب با درجه کم و بوی بسیار را انتهای مشروب مینامند.
11- پس از 5 دقیقه شعله زیر دیگ را خاموش کنید.
12- درب دیگ را باز کرده محتویات آنرا دور بریزید.
دیگ را دوباره کار گذاشته و از مرحله یک تا دوازده تعریق را تکرار کنید تا تمام محتویات شراب موجود در بشکه مصرف و تعریق شود.
اگر همه مراحل گفته شده در تهیه شراب و تعریق درست و کامل انجام شده باشد ، در خاتمه کار بیش از 2 لیتر مشروب خام رام با درجه الکلی حداقل 50% خواهید داشت.
در بعضی از کارخانجات رام سازی آمریکای لاتین برج تخمیر صنعتی با امکان اضافه کردن مواد دیگر ، استفاده میکنند. پس از گذراندن رام 90 تا 95 در صد را از فیلتر زغالی با آب میوه های مطبوع دیگری که بنا به نوع محصول کارخانه دارای مواد عطری یا آب میوه طبیعی برای بهبود طعم و مزه رام است مخلوط کرده که این مواد معطر شامل ، میخک ، هلو ، دارچین ، آناناس ، وانیل ، انگور ، نارگیل ، آلو سیاه و سایر آب میوه هاست. درجه الکلی این نوع رام که فروش بسیار بالائی هم دارد بین 22 تا 34 درجه الکل است. با روشی که توضیح داده شد میتوان آنرا نوعی براندی نیز نامید ولی این مشروب براندی واقعی نیست.
رام را نظیر بسیار ی از مشروبات تعریقی دیگر باید حتما فیلتر زغالی نمود. دلیل آن طعم و بوی تند این مشروب است. روش فیلترینگ زغالی ساده و کاربری بسیار مفید دارد. ذرات زغال ، کربن نیمه خالصی هستند که دارای بار الکترونی بوده و میل شدیدی به گرفتن بار مخالف از استر و آلدیید الکل را دارند. این فرآیند باعث ملایم شدن و زدودن طعم و بوی و نوع پیشرفته آن باعث رنگبری مشروب میشود.
طبیعی ترین روش بهبود رنگ و طعم بعد از خنثی کردن مشروب با فیلتر زغالی، آمیزه است. این عمل را با روشهای مختلف که حتی بعضی از آن فقط برای رام قابل استفاده است میتوان بکار برد.
میدانیم که رنگ هر نوع رام پس از تعریق و فیلتر کردن درست مانند آب شفاف و بیرنگ است. برای دادن رنگ و طعم مختلف راههای صنعتی و خانگی فراوانی وجود دارد از جمله:
1- خواباندن در بشکه های چوب بلوط و قرار دادن در نقطه تاریک و مرطوب به مدت 6 ماه تا 10 سال. این رام باید درجه ای بین 65 تا 80 در صد الکل باشد و بقیه را آب مقطر خالص میکنند. پس از 10 سال این رام الکل زیادی را از دست میدهد و به حدود 40% میرسد. از آنجا که قیمت آن خیلی گران تمام میشود ، از این محصول برای مخلوط کردن با رام تازه و یا با انواع دیگر استفاده میشود.
2- مخلوط کردن با آب میوه که خود تخصص عمده ای محسوب میشود.
3- مخلوط کردن با انتهای تولید فیلتر نشده و یا دانه یا نباتات گیاهی معطر روش دیگر است که باز هم نیاز به تخصص و تجربه زیاد در این امر دارد.
4- کاراملیزه کردن رام ، شاید رایج ترین روش آمیزه باشد و نیازی به تخصص زیادی نداشته و با کمی آزمایش قابل رسیدن به این هدف است. معمولا رام با رنگ تیره با این روش تهیه میکنند که قدیمی ترین آمیزه نیز محسوب میشود. در این روش به ازای هر یک لیتر رام 55% الکل ، پنجاه گرم شکر خام (سفید نشده) نیشکر را با کمک حرارت ملایم کارامل میکنند تا قدری طعم سوختگی پیدا کند. کارامل حاصل را کم کم به درون ظرف رام ریخته و قدری هم میزنند تا مقداری از آن حل شود. هر از چند روز یکبار دیگر همین عمل را تکرار میکنند تا مقدار زیادتری از کارامل در رام حل شود. در اینجاست که بنا به سلیقه و طبع سازنده رنگ و مزه رام انتخاب میشود و اگر شخص لازم دید کارامل اضافه نموده و یا با کمک لوله رام را سیفون میکند. معمولا تمام کارامل را مصرف میکنند و البته باعث شیرین شدن بسیار مناسب رام و رنگ کهربائی تیره آن نیز میشود. این رام باید حداقل 6 ماه تا سالها در بشکه بلوط و در محیطی سردو تاریک و نمور بماند تا شیرینی کارامل متعارف شود. این نوع رام از گرانترین نوع آن است و تنها نوعی است که سک (به تنهایی) نوشیده میشود.
این مقاله دوست محترم ع. م. تقدیم میشود. ایشان از دوستداران رام خانگی هستند و همکاری ایشان همیشه مایه مباهات ساقی است. در زیر طرز تهیه دو نوع کوکتل بسیار محبوب از رام نیز آمده است که به همه دوستان عزیز که درخواست تهیه رام را نموده بودند ارائه و معمولا بهترین کوکتل ها با پایه رام تهیه میشود.
کوبای آزاد: (Cuba Libre)
لیوان کوتاه را تا نیمه یخ بریزید.
45 سی سی رام تیره
آب نصف لیموی تازه
هر نوع نوشابه غیر الکلی تا لیوان پر شود (کوکا ، پپسی ، شووپس و غیره)
در لیوان مخصوص همزده و در لیوان بریزید
نی کوتاه در لیوان قرار داده ، سرو کنید.
دایکوری: (Daiquiri)
لیوان بلند را تا نیمه یخ بریزید.
45 سی سی رام سفید (یک و نیم پیک)
30 سی سی آب لیمو تازه (یک پیک)
یک ق. غ. شکر سفید
مقداری یخ در همزن دستی بریزید.
همه را همزده و در لیوان بریزید.
نی بلند در لیوان قرار داده ، سرو کنید.
مقاله بعدی: طرز کار با رفراکتومتر
http://antahora.blogspot.com
درمانده نباشی
ساقی
اولا این بانوی محترم از مطالب حقیر چیزی نمیدزدند (که ینظر این لغت صحیحی نیست) یا حتی کپی نمیکنند. حقیر نوشته های ایشان را بدقت خوانده ام. ایشان تحربیات شخصی خود را با زبانی ساده و بدون پیرایه و برای اطلاع عموم در وبلاگشان مطرح میکنند و اگر روزی روزگاری هم نظر بی منظر حقیر را بخواهند در خدمت ایشان یا هر کس دیگری هستم که کار ایشان بسیار بکر و با ارزش است.
ثانیا من دلم میخواهد ده ها وبلاگ راجع به تهیه مشروبات باشد و طالب بتواند با مراجعه به همه آنها اطلاعات بیشتری یافته و براحتی از چم و خم کار سر در بیاورد.
ثالثا اگر به انتهای صفحه بلاگ ایشان مراجعه کنید متوجه میشوید که هر کس هر چه بخواهد میتواند از مطالب و یادداشتها و نوشته های ایشان بدون مجوز یا حتی ذکر نام و نشان برداشت کند. این عمل در بسیاری از وبلاگهای فارسی رایج نیست و اغلب نوعی حق مولفه و یا حداقل با نام مواخذ را برای خود قائلند.
ثالثا +1 اگر منظور شما حتی شباهت نامی دو وبلاگ است ، عزیز من چرا نمیگذارید حقیر یک خواهر مفت و مجانی پیدا کند و اگر به الفبای لغات هم دقت کنید زنانه بودن آنرا دریافت خواهید کرد که ایشان یک دنده از حقیر کمتر دارند!!!!
رابعا من خودم هنوز شاگردم و نیاز به مطالعه و برداشت و درک مطالب نو و جدید دارم و اگر کسی روزی به شما یا دیگری گفت که در امر شرابسازی استاد و وارد و همه دان هستم ، جدی نگیرید که چنین چیزی یا کسی وجود ندارد.
خامسا اگر شما یا هر کس دیگری هم مایلید برای ایشان پیغام بگذارید و همکاری خود را به ایشان اعلام کنید که هم اجر دنیوی و هم صواب اخروی دارد. باید همه کمک کنیم که اطلاعات بخصوص آنجه که پایه علمی و تجربی دارد در دسترس و اختیار همه قرار گیرد.
آرزوی موفقیت شما و ایشان را دارم.
ساقی
سوالی در رابطه با استاندارد مصرف مشروب در مورد خود دارم
من فردی هستم با وزن 65 جوان با چربی کم که چندین سال است معمولا هر روز مشروب مصرف میکنم که جدیدا تصمیم گرفتم یک استاندارد مصرف برای خودم قرار بدهم
مشروبات مصرفی من معمولا مشروبات 40 در صد و شراب است
جویا هستم: 1. اگر من هر روزفقط مشروب 40 استفاده کنم روزانه تجاوز از چه مقدار مصرف برای سلامتی من زیان اور است؟
دوم:تکرار سوال اول را در موردمصرف شراب هم دارم (البته مصرف فقط شراب
در روز)در صورت امکان با توضیحات بیشتر سر افراز مان فرما.با سپاس فراوان
اولا از نظر تجاری سه نوع رام وجود داره
1.light
2.spiced
3.dark
in link shamele etelaat va aks in 3 no hast
http://en.wikipedia.org/wiki/Rum
همچنین نوعی مشروب محلی در برزیل بنام کچاچا تولید میشه که از نیشکر تولید میشه نه از ملاس
در ایران بطورت صنعتی رام تولید میشه در صنایع توصعه نیشکر در خوزستان بخصوص در دعبل خزایی و امیرکبیر
الیته بعد از تولید چه بلایی سرش میاد نمیدونم البته نمیشه اسمشو رام گذاشت چون بالای 80 درصد الکل داره
موفق باشین
من برای تست با چهارشیشه ماالشعیر خواستم آبجو درست کنم اما بعد از اضافه کردن مخمر نان روز اول مقداری کف روی مالشعیر بود روز دوم یه مقدار می جوشید ولی از روز سوم زلال شد یه مقدار هم بوی ترش کردگی میده ضمنا شنیدم ماالشعیرو تو ایران جوری درست می کنن که آبجو نشه ای مطلب درسته؟
متشکرم سعید
مصرف مشروب برای هر دوساعت یک واحد است که در مقاله زیر مقدار آن برای همه مشروبات مشخص شده
http://khomkadeh.blogspot.com/2007/09/blog-post_4737.html
در شمن باید توحه داشت منظور از مشروب خوردن مستی نیست بلکه شنگول شدن و استراحت فکری و روانیه
موفق باشید
سلقی
ممنون از نذکر شما و اتفاقا اشاره بسیار خوبی بود
در مورد تولید الکل از نیشکر فکر میکنم برای تولید الکی طبی باشد ولی من مطوئن نستم و شاید هم به عنوان الکل خام برای صادرات
موفق باشید
ساقی
قفل هوا برای اطمینان از ورود هوای آزاد در شراب در حال تخمیر است
و کاربرد آن برای تهیه شراب امری مهم است و پیشگیری کننده از خرابی ولی در شراب شیراز با روش طبیعی و در زمان قدیم چنین امکاناتی نبود ولی با اینجال بهترین شراب دنیا هم تولید میشد
حال اگر شما مایلید از قفل هوا استفاده کنید اختیار با شماست و مسلما ضرری هم نخواهید کرد
موفق باشید
ساقی
این خبر صحیح است ولی شما میتوانید خودتان مالت درست کنید یا مات خشک زا بازار تهیه کنید
موفق باشید
ساقی
متاسفانه امکان توضیح آن در این جا ممکن نیست
برای درک این جدول باید تمام مقاله های قبل از آنرا بخوانید تا متوجه شوید بخصوص فرهنگ واژه ها و سایر مطالب
در مورد اضافه کردن عطریات یا بهار نارنج بهتر است شراب بهار نارنج تهیه کنید تا در شراب به روش شیراز
شراب شیراز بحد کافی و بنتهایی معجون است و نیازی به مواد اضافی ندارد ولی اگر مایل بودید هیچ اشکالی هم ندارد
اضافه کردن عطریات ربطی به میزان الکل در شراب ندارد
موفق باشید
ساقی
جواب ارسالی را خواندم و به مقاله ذکر شده مراجعه کردم ولی جوابی برای سوال خود نیافتم منظور شما از یک واحدمشروب چه میزان الکل 100 در صد است؟
در جریان وب چرخی روزانه به این سایت برخورد کردم که امکان بکاپ گیری از بلاگ را فراهم میکند گفتم شاید بدرد دوستان بخورد
https://www.blogbackuponline.com/techrigy/
یه سوال داشتم من شراب خرما ریختم البته بدون مخمر الان چهل روز گذشته از حدود ده روز پیش تصویر خودم رو میدیدم و حدود سه سانتیمتر تهنشین شده حالا یکی پیدا شده میگه باید تا وقتی که همون اندازه آب روی خرما ریختم به صورت زلال روش باشه باید صبر کرد آیا این حرف درسته یا دیگ رو آماده کنم
مرسی
داداش کوچیکه=اکبر
من میخواستم آبجو درست کنم ولی فقط گندم پیدا کردم آیا از مالت گندم(همه نوعی) خالی میشه آبجو گرفت اگه بشه همون خاصیتهای کف کردن ومزه آبجو رو داره؟
اگه شد ازیک کیلو مالت گندم چند لیتر آبجو میشه گرفت(درصد الکل مهم نیست)
من دیروز شراب ریختم ولی به اون مخمر نزدم چون مطمئن نبودم مخمری که خریدم همون چیزیه که باید باشه مخمری که خریدم بصورت دونه های ریز و گرد قهوه ایه و روش نوشته Active dry yeast می خواستم ببینم این همون چیزیه که باید می خریدم ضمنا حالا می تونم اونو بهش اضافه کنم یا بزارم بدون مخمر کار ادامه پیدا کنه پیشاپیش از راهنمایی تون متشکرم
هر دوز (پیک ) مشروب طبق جدول بین المللی مصرف مشروب برای چهار ساعت در بدن باقی مانده و بر مغز و اعصاب تاثیر میگذارد هر چند در آزمایشگاه حتی تا 48 ساعت بعد از مصرف میتوان آثار آنرا در خون شناسائی نمود. مقدار این دوز یا پیک یا هر چه مایلید آنرا نام بگذارید. در تصویر اشاره شده دال بر آن دارد که 30 سی سی مشروب 40% یا 100 سی سی شراب 12% هر دو دارای 12 سی سی الکل خالص است که تا مدت 4 ساعت میتواند شخص را " حالی بحالی " یا خودمانی تر " شنگول " ولی شخص همچنان حالت طبیعی خود را حفظ نماید. مصرف بیش از این مقدار دیگر شنگولی نیست بلکه مقدمه افراط است و در نهایت از حالت طبیعی خارج شدن.
آخرین تحقیقات دانشمندان در مورد مصرف روزانه الکل آنست است که دو پیک مشروب با 40% الکل و یا 200 سی سی شراب با 12% الکل برای مصرف مردان و مصرف 20% از این دو مقدار کمتر برای زنان ، حد اکثر مقداری است که بدن قابلیت اغماض و تحمل دارد و بیش از این مصرف روزانه و مداوم الکلیسم اطلاق میشود که مضار آن بر ارگانهای بدن نیز آورده شده است.
بزبان ساده تر حدود 25 سی سی الکل خالص برای مردان و 20 سی سی الکل خالص برای زنان ، آخرین توان تحمل متابولیسم بدن در 24 ساعت میباشد.
موفق باشید
ساقی
از تذکر و دقت و پیشنهاد شما بسیار ممنون و سپاسگزارم و حتما این نوع پشتیبانی را پس از بررسی کامل مورد استفاده قرار خواهم داد.
با سپاس و آرزوی موفقیت شما
ساقی
آقا کیوان زیر دیگ را روشن کن وگرنه طعم محصول بوی لجن خواهد گرفت و شیرینی و حلاوت ودکای خرما را نخواهد یافت. زیاد ماندن شراب خرما باعث بوی بسیار بدی در تولید نهایی است.
موفق باشید
ساقی
از شما دوست عزیز ممنون و از الطاف بی شائبه شما سپاسگزارم.
سر که نه در راه عزیزان بود.....
موفقیت شما را آرزومندم
ساقی
متاسفانه ماده اولیه این مشروب الکلی انواع مختلف جو است ، هر چند بعنوان طعم و یا رنگ میتوان از انواع گندم نیز استفاده کرد. جو دارای نوعی قند مخصوص است که گندم مقدار بسیار کمی از آنرا دارد و نتیجه کار نیز از زمین تا آسمان اختلاف دارد. شما در مورد جو میتوانید از پرنده فروشیها و یا دامپروریهای اطراف خود سئوال کنید.
موفق باشید
ساقی
آنچه شما نام برده اید همان است که منظور کار است که با نام مخمر خشک فعال نیز نامیده میشود. استفاده از مخمر برای سهولت کار و سرعت تخمیر است. اگر منظور شما تهیه شراب از انگور است بستگی به نحوه شراب گیری و نوع مشروب مورد نظر شما دارد. اگر انگور شما شسته یا قدری مشکوک باشد حتما باید مخمر استفاده کنید ولی اگر انگور تمیز ولی نشسته و بدون خرابی باشد هم میتوانید استفاده کنید که باعث سرعت در تخمیر میشود و اگر تمام مراحل را دقیق و کامل بکار گرفته و رعایت همه اصول را کرده اید بدون مخمر هم میشود شراب انداخت و نمونه آن شراب طبیعی به روش شیراز است.
موفق باشید
ساقی
اول :من امروز اقدام به انداختن شراب با شیره خرما کردم و قصد دارم از ان ودکا بگیرم شنیده ام زمان ریختن شراب در دیگ خیلی مهم است و یک روز زودتر یا دیرتر در کیفیت کار تاثیر زیادی دارد و چون من اولین بار است که از شیره استفاده میکنم و شیره تفاله ای ندارد که من با دیدن تهنشین شدنش اقدام به انتقال ان به دیگ کنم کمی گیج شده ام می خواستم در مورد بهترین زمان انتقال به دیگ و تعریق من را راهنمایی کنید(چهار کیلو شیره غلیظ و شانزده لیتر اب).دوم:من ازدو قاشق مربا خوری بکین پودر به عنوان مخمر استفاده کردم بکین پودر را با اب گرم وشکر از قبل اماده شده مخلوط کردم به محض مخلوط شدن کف کرد و بالا امده و بعد از چند ثانیه ارام شد من ان را خوب هم زدم و تا حدود یک ساعت صبر کردم ولی دیگر اثری از جوشش ندیدم نا چار ان را به بشکه تخمیر انتقال دادم"ایا منظور شما از فعال شدن مخمر حمان جوشش اول است یا مخمر من مشکل داشته؟
برای ودکا گرفتن یکی از بهترین مواد اولیه شیره خرماست. که مخصولی بسیار خوب هم بدست میآورید. البته خرما در درجه دوم است. تفاوتهای خرما و شیره آن در چند چیز بسیار مهم است. اولا برای اولی باید روزانه همبزنید و شراب خرما خیلی ری میکند و اگر در منطقه گرمشیری هستید گاهی روزی سه بار هم کم است. دوما شراب خرما را باید تاروزی ادامه دهید که تفاله خرما شروع به ته نشین کردن کند که این خودش برای ناوارد بسیار مشکل است که تشخیص دهد چه زمانی در هنگام فروکش کردن تفاله باید عرقگیری کرد چون اگر دیر شود طعم مشروب قدری تند و بد میشود البته قابل مصرف است ولی بوی دلپسبی ندارد.
با تمام اینها شیره خرما اگر اصل باشد گران تمام میشود ولی این بهای اضافی زحمات بعدی را میپوشاند. من بشخصه عرق شیره خرما را به هر نوع عرق دیگر ترجیح میدهم. (شاید هم از تنبلی است) اما در مورد شراب شیره خرما و زمان آمادگی برای عرقگیری. اینکار فرمول بسیار ساده ای دارد.
هر وقت عصویر خود را در سطح شراب بصورت کاملا شفاف دیدید ؛ وقت عرقگیریست) که اینهم یکی از موهبات تهیه عرق از شیره میوه هاست.
مخمر شما هیچگونه مشکلی ندارد. آن جوشش اولیه تصعید گاز اکسید کربن در مخمر شماست که از نوع مخمر نانی بوده است و همیشه بعد از خروج گاز از لیوان یا ظرف آمادگی است که مخمر فعال میشود.
موفق باشید
ساقی
شراب با تفاله را دو نوع تهیه میکنند. یکی با همزدن مدام که روشی است که ما دنبال میکنیم و یکی روشی است که در قدیم و در زیر زمین ها و خمخانه ها استفاده میشد و خیلی هم کارآمد بود با یک تفاوت که ابزار های ساده امروزی را که جهت پیشگیری از خرابی شراب بکار میگیریم در دست نداشتند. در آن روش فقط یکبار یا دو بار شراب را هم میزدند و بعد از آن درب خمره را مسود کرده و با سوراخ ریزی که برای عبور گاز داشت ، طبیعت کار خود را میکرد.
در روش امروز تهیه شراب خانگی همزدن کاری روزانه و حتی در مواردی روز دو یا سه بار است که البته بستگی به نوع میوه شراب است.
پس دوست من اگر میخواهی شراب خوب داشته باشی تا حداقل ده روز اول روزی یکبار حتما همبزن تا نتیجه خوب بگیری.
موفق باشی
ساقی
حقیر هم ارادت خاص نسبت به همه دوستان دارد
موفق باشید
ساقی
عارفان را همه در شرب مدام اندازد
14/10/07 درود.در جواب میتی
نوشتید تا ده روز هر روز به هم بزن ولی در متن اصلی گفتید سه روز یا دو روز به هم بزنید!؟
لطفا در مورد شراب قرمز(انگور) وسیب بدون استغاده از مخمر و فقط با استفاده از پکتن توضیح بفرمایید
شما بسیار نکته سنج و دقیق هستید ولی لطفا هم به سئوال و هم به پاسخ به ایشان و همچنین مقاله درج شده رجوع کنید و علت این اختلاف را به سادگی خواهید یافت.
در مورد تهیه شراب با کمک پکتین به روش طبیعی تهیه شراب شیراز مراجعه کنید و همچنین مقاله پرسش و پاسخ سوال اول. توجه داشته باشید پکتین به تنهایی قدر به شکستن قند نیست بلکه تجربه شخصی من نشانداده که کمک موثری است و از طرفی باعث غلظت شراب میشود. در مورد سیب امکان تخمیر با پکتین موجود در سیب خیلی کم است و در مورد سایر میوه ها غیر از بعضی از انواع آلو نیز امکان کمی برای تهیه با پکتین وجود دارد که نیاز به شرایطی ویژه دارد.
موفق باشید
ساقی
پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبی
درود.من دیروز حدود 20کیلو انگور سیاه را بدون شستن له کرده و در بشکه ریخته ام
آیا فردا یا پس فردا میتوانم به آن شکر ومخمر (کیک ونان) اضافه کرد؟
یک چای خوری کافی میباشد؟
شما همین الان بایستی مخمر را اضافه کنید. مخمر را بهتر است همزمان با ریختن شراب در بشکه به آن اضافه کرد و هم زد که باکتری های هوازی فرصت ورود به سطح شراب را نداشته باشند. فورا مخمر را اضافه کرده ، درب بشکه را محکم کرده و قفل تخمیر را نصب کنید.
موفق باشید
ساقی
الان 10 روزه شراب پاییزی انداختم ولی مقدار حباب خروجی حدود 6 -7 قل در دقیقه است . از اول تقریبا به همین روال بود "حدود 18 لیتره " قبلا که شراب آلبالو درست کرده بودم خیلی در حالی که حجمش کمتر بود خروجی خیلی بیشتری داشت به نظر شما مشکلی هست یا روال شراب پاییزی به همین شکله ؟؟
میوه های گوناگون دارای دارای کیفیات و کمیات مختلفی هستند ، مقدار شیرینی و بافت آوندی ، گوشت میوه آنها ، فرم و شکل و زمان آمادگی و رسیدن ، مقدار پکتین و ذخیره مواد آلی و معدنی و بالاخره طعم و مزه آنها نیز با هم تفاوت دارد. این تفاوت و تنوع را بزبان ساده تر انواع میوه مینامیم. البته این موصوع به نژاد و تیره و گروه و حتی یاخته های آنها مربوط میشود که از بحث ما خارج است.
این طبیعی است که تخمیر هر میوه با میوه دیگر متفاوت باشد چون بعوامل طبیعی و غیر طبیعی فراوانی بستگی دارد.
نتیجه کار هم به البطع متفاوت خواهد بود و بهمین دلیل است که انواع شراب را میتوان حتی از یک نوع میوه بدست آورد چه رسد به گوناگونی میوه جات. همه چیز طبیعی است و بگذارید در این مورد طبیعت حکم خود را جاری و بازی خود را اجرا کند که مسلما نتیجه شیرینی در بر دارد.
پس خیالتان راحت باشد که همه چیز بر وفق مراد شما پیش میرود.
موفق باشید
ساقی
خيلي ممنون از وبلاگ خوبت. من هر روز هم وبلاگتون رو ميخونم هم كليه پستها رو. دو خواهش دارم، 1)آيا با خرمالو ميشه شراب درست كرد؟ اگر بله چگونه؟
2)با زالزالك براندي تاكنون درست كردهايد يا خير؟
از تمام: میوه ، گل ، ساقه ، ریشه ، برگ و شیره گیاهان میتوان شراب گرفت. البته این اشتباه نشود یا خرده گرفته نشود که مثلا از برگ سوزنی کاج و یا میوه حنظل هم میتوان شراب گرفت که سوال مدبرانه ای نیست ولی پاسخ آن باز هم مثبت است ولی آیا شخصی حاضر است شراب پوست تلخ گردوی سبز بخورد ، تا طرز تهیه آن را بنویسم که البته امکان تهیه آن نیز هست.
شراب خرمالو میتوان تهیه نمود ولی به بهای آن میارزد؟ یا برای عموم امکان تهیه آن هست؟
در مورد زالزالک هم همینطور و بله امکان آن هست ولی طعم آن چیزی در سطح شرابهای بی ارزش است چون طعم خوبی پیدا نمیکند.
تا اینجا رسیدیم بگذارید خاطره ای تعریف کنم.
در شیراز عرقیات مفرح زیادی میتوان یافت که یک از یک بهتر و هر کدام ارزشمند هستند و خوش طعم. به این کاری ندارم که نام بعضی از آنها گول زن است و نوشنده نمیداند از چه ماده ای تهیه شده است.
یکی از این عرقیات مطبوع عرق کیالک است. توضیحی به دوستان غیر شیرازی بدهم که کیالک از خانواده زالزالک و نمونه وحشی آنست. میوه ای ریز تر از زالزالک و سفت تر دارد و رنگ آن صورتی و قرمز و سفید یا مخلوطی از آن است. طعمی بسیار خوشمزه و طعمی ترش تر از زالزالک دارد. شیرازیها آنرا به زالزالک باغی ترجیح میدهند و بخصوص کودکان در فصل پائیز از مشتریان پر و پا قرص آن هستند.
از برگ و گل این گیاه وحشی عرقی معطر میگیرند که بنام عرق کیالک معروف است و در خاصیت پزشکی آن گفته میشود که سنگ مثانه شکن است.
سالها پیش برای دید و بازدید نوروزی به منزل دوستی رفتم ، هوای فروردین شیراز و دیداری نو و مصاحبت دوستی قدیمی باعث شد که زکام خود را فراموش کنم ولی از دید تیز صاحبخانه بدور نماند و از اطاق خارج و لحظاتی بعد با لیوانی کوچکی که نوشابه ای در آن بود و چند تکه یخ و قطعه لیمویی بر لبه لیوان وارد شد و تعارف کرد و گفت عرق کیالک است و معطر و دارویی موثر و ادامه داد بخاطر داشتن زکام ، دماغ را با دو انگشت بگیر و همه را یکضرب بالا رو که شفای واقعی زکام است!
حقیر از همه جا بیخبر نیز همین کردم و لیوان را تا ته سر کشیدم و ناگهان دنیا در مقابل چشم تیره و تار که بسیار تلخ و تیز و تند بود و طعم همه چیز میداد غیر از کیالک دوران کودکی که انتظار آن میرفت.
کوتاه سخن کاشف بعمل آمد که این معجون که آتش در وجود نهاد از زبان تا عمق سوزاند عرق کیالک واقعی است ولی عرق الکلی کیالک و نه عرق مفرح آن و با سس فلفل و ابلیمو نوعی کوکتل از آن ساخته بود.
بگذریم که زکام حقیر با همان لیوان کوچک مشروب رخت بر بست و .... شفا.
بعد از آن دوست من توضیح داد که میخواسته شراب کیالک تهیه کند و موفق هم شده ولی طعم مناسبی نیافتاده و به ناچار از آن عرقگیری کرده و عرق واقعی کیالک تهیه شده بود.
پس دوست من همه چیز امکان دارد ولی...
موفق باشید.
ساقی
میشه در مورد اخطار بسیار مهم برای استفاده از شکر سفید در مشروبات الکلی با درجه بالا یه مقدار بیشتر توضیح بدین؟
که چه مشکلی ایجاد میکنه؟
چون یه چیزی با الکل سفید و لیمو و شکر درست کردم
بدون شکرش رو قبلا امتحان کرده بودم خوب بود ولی این رو نمیدونم یعنی باید بریزمش دور؟
من در شمال ایران زندگی می کنم همین طور که احتمالا میدونید تو شمال ایران در نواحی گیلان و مازندران در مناطقی نیشکر کشت میشه و از اون به طریقه غیر صنعتی شیره تهیه میشه و با پخت اون، شیره بسیار غلیظ و تقریبا کرم یا قهوی رنگی حاصل میشه و در بازارهای محلی به عنوان شکر محلی یا حلوا سیاه فروخته میشه.
حالا سوال من اینه که شما در آموزش تهیه رام فرمودید که از ملاس نیشکر استفاده کنیم.
میخواستم بدونم آیا میتونم بجای ملاس از این شیره پخت شده یا شکر محلی استفاده کنم؟
کسی که عنوان کرده آبجو بدون الکل را نمیتوان الکل دار کرد کاملاً اشتباه است
پس از ریختم آبجو بدون الکل در بشکه تا 21 روز درب بشکه را باز نکنید
ضمناً از مخمر نان عطاری استفاده ننمایید
از مخمر فرانسوی سفد آبی استفاده نمایید
سلامت باشید